νυχτερινές σκέψεις

κι όλα ωραία και καλά. και ακόμα μια βραδιά κατάφερες και αντεπεξήλθες.  ΓΙΑΤΙ. δεν χρειάζεται.
H καλύτερη βραδιά είναι αυτή που δεν έχει χρειαστεί να "κοντρολάρεις" τίποτα.
Τίποτα.. η καλύτερη λέξη. Η καλύτερη σκέψη. Ότι καλύτερο..ΟΚ δεν είναι ότι καλύτερο. Αλλά μακάρι..Μακάρι να μην σκεφτόμουν τίποτα. Όλα θα ήταν τόσο ανώδυνα.Τ'όσο απλά.Μάλλον πιο ξεκάθαρα. Γιατί μ αρέσεις και συ μέσα ' όλα? Και γιατί εγώ είμαι έτσι.. Πάλι..!
απλά φύγε. τρέχα μακρυά.Τίποτα δε θα σου κάνει καλό. Και τίποτα δεν είναι αληθινό απ'αυτά που σου συμβαίνουν. Ειδικά τη νύχτα. να το θυμάσαι. Όπως ξεγελάς, αλήθεια,.. Σε ξεγελάνε.

απλά σε συνάντησα

και να σκεφτείς ότι απλά σε συνάντησα.
δεν χρειάστηκε ποτέ η δική σου προσπάθεια.
απ' την πρώτη στιγμή ξέρεις τι νιώθεις και εγώ πάντα ξέρω πως το νιώθω με το λάθος άτομο.
ναι και επειδή έχω τέτοια αυτογνωσία για την κριτική μου όπως φάνηκε στην προηγούμενη πρόταση δε μπαίνω σε καμία διαδικασία προσπάθειας .( η λέξη προσπάθεια, εμπερικλείει πολλές έννοιες )
κι όλα αυτά για να δαπανώ σκέψεις γύρω από το πιο είναι το πρόβλημα πάλι.  αφού επιλογή μου είναι.  Κι όλα αυτά για να σε σκέφτομαι όμως την ώρα που τα γράφω όλα αυτά.
Ωραία τώρα που ασχολήθηκα μπορεί να σταματήσει κ αυτό το σφίξιμο όπως και οποιαδήποτε άλλh ταλάντευση του νου μ αυτή τη σκέψη. Αυτό που έχω τόσο αυτοσαρκαστική διάθεση πάντα μπορεί να με στείλει και στο διάολο. δες όμως παράγραφο..

και απλά σε συνάντησα.

Σκέψεις και Ψυχές

συνδέονται οι σκέψεις? ή μήπως οι ψυχές? Και αν δεν υπάρχουν ψυχές? πως μπορούν οι σκέψεις σου να ναι μονάχα από σένα? μονάχα δικές σου? εξ' ολοκλήρου.

Που είναι η ουτοπία

Μα είναι και αυτές οι τάσεις. Πως μπορώ να ζω μαζί τους? Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι. Εγώ αλλιώς έχω μάθει να ονειρεύομαι. Δεν ταιριάζω με κανέναν τους..Ξέρω, υπάρχουν κ άλλοι σαν εμένα, αλλά δεν είμαι μαζί τους. δεν μπορώ να ξεκόψω απ΄όλα.. Ή μήπως μπορώ? Μπορώ αλλά πρέπει να πατήσω οσο πιο γερά απο ποτέ άλλοτε στα πόδια μου.
Πότε θα πιστέψεις πραγματικά στον εαυτό σου? Όταν θα σαι έτοιμος να φύγεις.
Εγώ εμμένω ακόμα στις τάσεις μου. Δεν μπορώ να ζω σ αυτό το σύστημα, δε θέλω σύστημα.
Θέλω την ουτοπία μου.  που δεν είναι ουτοπία. Είναι ότι πιο ανθρώπινο και αληθινό μπορεί να υπάρξει. Με 'μένα ,με 'σένα ,μ αυτούς, μ'εμάς.

Πολέμα συνέχεια, καημένε μου..πολέμα γιατι μόνο εσύ θα καταφέρεις να το νιώσεις. Να το ζήσεις. Πολεμώντας θα μείνεις αθάνατος στους αιώνες.   Γιατί ξέρεις κάτι? Μόνο εσύ, δεν είσαι
 Καημένος.

*Ευ-τοπία: καλό μέρος
 Ου-τοπία:το μέρος που δε θα υπάρξει ποτέ..

και ήρθε η ώρα να συνεχίσω το διάβασμά μου.

Έχεις καρδιά?

δε μπορώ να πολεμήσω. Είναι εύθραυστη. Είναι δειλή. Τόσο που προτιμά να δείχνει ψυχρή. Σε πληγώνει. Αλλά η ίδια πληγώνεται περισσότερο.
Λες ότι δεν έχω.
ναι.. μια τέτοια καρδιά ίσως να μην αξίζει πολλά πολλά.. ίσως αν ήταν περισσότερο αληθινή να πληγωνόταν λιγότερο..ίσως και να σε πλήγωνε λιγότερο, ίσως να μην υπήρχαν και προβλήματα. ίσως  να μη χρειαζόταν να γράφω εδώ για να καταφέρω να την ηρεμήσω απ τις μεταμεσονύκτιες ταραχές και φρίκες. Και να μ έκανε να σκέφτομαι λιγότερο. Και να πέρναγα και καλύτερες στιγμές. Και να μουν και κάποια άλλη. Και να μουν καλύτερα τώρα . και άντε μου στο διάολο όλα.

το πήρα πίσω. γ αυτήν πρέπει να παλέψω περισσότερο

Μας σκοτώνει η συνήθεια?

Η συνήθεια είναι αυτή που τα κάνει όλα. "ο άνθρωπος είναι ζώον που συνηθίζει" . για να υπάρχει σαν κατάσταση μάλλον την αναζητούμε. Κι όμως κάτι σου φταίει με τον καιρό.Δε σου αρέσει η συνήθεια. Κι άμα είσαι άτυχος και σου αρέσει, δυστυχώς δεν θ αρέσει σε κάποιον άλλον. Η ατυχία έγκειται στο γεγονός ότι σ αυτόν που δε θα του αρέσει λογικά έχει άμεση σχέση με σένα και δε θέλεις να μην του αρέσει. Ξέρεις γιατί δε θες όμως? Γιατί ξεβολεύεσαι. Αχ και ήσουν τόσο ωραία και ήρεμα, γιατί να πρέπει να αλλάξει κάτι? Όταν σταματάει η προσπάθεια και έρχεται η γλυκιά συνήθεια, η στασιμότητα που σου φαίνεται επιτέλους  σαν την αιώρα που θα αναπαυθείς και θ απολαύσεις τους κόπους σου, πρέπει να ξέρεις ότι δε μπορεί να σε κρατήσει για πολύ.Και 'κει που κόβεται το σχοινί προσγειώνεσαι λίγο ανώμαλα στην πραγματικότητα και βλέπεις ότι τώρα η πας πάλι απ την αρχή ή κάνεις διπλή προσπάθεια για να βελτιώσεις την υπάρχουσα κατάσταση.Όλα μπορεί να αποτύχουν. Μπορεί όμως και να βρεις ένα καλύτερο εαυτό. προσπάθεια και αυτοβελτίωση. Αξίζει να χαραμίσεις μια ευκαιρία επενδύοντας για το καλύτερο απ το να βουλιάζεις στην κινούμενη άμμο της συνήθειάς σου?

Δε βλέπω τους κύκλους

πώς γίναμε έτσι..

Η ζωή μας απαρτίζεται από κύκλους. Χορεύουμε μέσα σ αυτούς. Προσπαθούμε να βγούμε από αυτούς,να μπούμε,να βάλουμε κι άλλους και μετά να τους βγάλουμε. Πολλές φορές απλά είμαστε παρατηρητές. Δυστυχώς, εκτός των άλλων , πολλές φορές ( και πιθανόν για μεγάλο χρονικό διάστημα) συνειδητοποιούμε πως είμαστε απλά παρατηρητές και στους δικούς μας κύκλους. Τους βλέπουμε να μεγαλώνουν, να μικραίνουν, να γεμίζουν να αδειάζουν και τούμπαλιν. Όταν σταματάμε να παρατηρούμε αρχίζει η παράνοια. Γιατί υπάρχει αυτός ο κύκλος? Πότε μπήκα? Θέλω να είμαι αυτή τη στιγμή μέσα? Ποίοι τον απαρτίζουν μαζί με μένα?  Και πηγαίνουμε μπρος πίσω σαν υπνωτισμένοι χωρίς να μπορούμε να πέσουμε πάνω σε κάποια γωνία, να μας ταρακουνήσει, να μας ξυπνήσει..

Το ιδανικό θα ήταν, αφού έχει σταματήσει η παρατήρηση και αρχίζει κανείς να ζει ξανά τον κύκλο του, να υπάρχουν μόνο θετικά συναισθήματα ως προς την "ύπαρξή" του. Έλα όμως που συνήθως θες να πάρεις ένα ψαλίδι,να ευθυγραμμίσεις τον κύκλο και να αρχίσεις να τρέχεις πανικόβλητος προς το μοναδικό αδιέξοδο που θα δημιουργήσει η σωτήρια ευθεία σου.

Έλα όμως που δεν υπάρχουν ευθείες..

Άδραξε τη στιγμή

-έχεις ακούσει αυτό που λένε "άδραξε τη στιγμή" ? Νομίζω ότι στην ουσία η στιγμή αδράχνει εμάς..
είναι κάτι αμετάβλητο. Η στιγμή, είναι σαν να είναι πάντα "αυτή τη στιγμή" .

Τίσις

Και ήρθε η στιγμή που θα πληρώσεις για όλα. Και ναι,καιρό την περίμενες.Κρυφά το αναζητούσες.Δεν είχες ιδέα όμως τι θα σήμαινε αυτό.Μάλλον γιατί θα ναι χειρότερα όλα απ ότι φανταζόσουν πως θα ναι...
απ ότι περίμενεις.
Κουράγιο .
Η ψυχή σου έχει σημασια.
 Διαφύλαξε την οσο μπορείς..