θρήνος

μια στιγμή μόνο ν'αλλάξει
μια ζωή μπορεί να βλάψει,
κι άλλη μια να τη χαράξει
ισόβια να τη δικάσει,
σε καημό
πόνο
και σπαραγμό
μ'ενοχή, που 'χει μείνει ζωντανή
με καρδιά,ραγισμένη να χτυπά
τον χαμένο,αιώνια ν'αγαπά

μόνη μου,
στο κενό
και θρηνώ,
στο σκοτάδι
την ψυχή σου καλώ
στη σιωπή είσαι εκεί
και 'γω πώς μπορώ
με δυο μάτια ανθρώπινα απέναντι να δω?

κανείς

ποιός ξέρει τι μπορεί να γίνει. Και όλα θ αλλάξουν (προφανώς), αλλά πώς και γιατί? Αφού πάνε να γίνουν πολύ καλά τα πράγματα. Ίσως γι' αυτό. Ίσως για να ισχύει το: περνάς πράγματα στη ζωή σου για να έχεις το δικαίωμα να μην πεις ποτέ "είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος".
 Ίσως για να μάθεις τον εαυτό σου..

Ίσως για να φταίω για όλα εγώ.