Πότε σταμάτησα να γράφω

Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάθισα να βγάλω κάτι από μένα

Ο καιρός αλλάζει

Εικόνες κατακλύζουν τα μάτια μου

Δεν ξέρω πόση μνήμη έχω πια

Ο σκληρός μου νιώθω έχει γεμίσει προ πολλού.

Η σημασία ενός εξωτερικού ίσως έχει και αυτή ενός πραγματικού

να είναι απλά εκεί, στην άκρη

με την ψευδαίσθηση ότι χρειάζεται

ότι τίποτα δε χάνεται

ότι θα γεμίσει με αυτά τα σημαντικά

Όμως η ουσία είναι η διάσωση ολοσχερούς ζημιάς.

Πίστευα πως η μνήμη μου είναι η δύναμη μου και όχι τα μάγουλα μου.

Το ελιξήριο της αιωνιότητας μου,

ή μάλλον της νιότης μου.

Τόση παρατήρηση χρόνων,

και κάθε νέα αρχή,

κάθε εκκίνηση,

με κάνει να μηδενίζω την απόσταση και να ζω από την αρχή.

Είναι η ψευδαίσθηση πως επιστρέφω πάλι πίσω. εκεί.

στη νιότη.

Εκεί που είσαι μικρός και νέος,

αλλά όσο τα χρόνια περνούν, 

αυτές οι δύο λέξεις, ξέρεις, χάνουν την κυριολεξία τους

Τις βιώνεις σαν να είναι αυτές αλλά όχι.

έχουν πάρει άλλη διάσταση

και μαζί με αυτές παίρνω και εγώ

κάνω τα άλματα μου μεταξύ του χωροχρόνου.

Ο χρόνος όμως κυριολεκτεί και μόνο.

Δεν παίζει με τη σημασία και την ερμηνεία του.

Αν και αυτό,

Το λες και σχετικό... ;) 

Προσωπίδα Ασφαλείας

Πόσο επίκαιρο...
Καμιά φορά σκέφτομαι πόσο βολική είναι η απαραίτητη χρήση μάσκας στα μέσα και στα καταστήματα .
Συνειδητοποίησα πόσο χαλαρό είναι το στόμα μου κατα βάση, μιας και δε χρειάζεται να δείχνω κανένα είδος συναισθήματος χωρίς λόγο. Είναι αυτο το μιδίαμα ευγένειας και καλών τρόπων που δείχνουμε σαν και να πρέπει όταν μπαίνουμε σε έναν χώρο και μας κοιτάζουν άτομα.
Μπορώ επιτέλους να είμαι ανέκφραστη.
Πάντα μπορούσα αλλά τώρα κατάλαβα πόσο προσποιούμαι χωρίς κανένα λόγο. Και βγάζοντας τη μάσκα μπορώ ακόμα να αισθάνομαι όπως πριν και να το δείχνω.
Αυτή η επανάπαυση όμως μήπως είναι και το ξεκίνημα μιας ουδετερότητας? Βρήκα τη βολή μου για να εκφραζώ ακόμα λιγότερα? Ή θα μάθω να εκφράζω την αλήθεια μου επιτέλους παντού και συνέχεια..?

Τρομάζεις άραγε και εσύ

καμιά φορά σκέφτομαι μήπως όλα αυτά για τα οποία σε κατηγορώ είναι απλά ένα ψέμα για να πιστέψω ότι ήμουν ερωτευμένη
Αν όλα ήταν ένα ψέμα. Κάτι επίπλαστο και εύθραυστο όσο ένα χαμόγελο μου πριν σε βρίσω.
Τρομάζω στη σκέψη. Του κενού στη θέση που έχεις στην καρδιά και στο μυαλό μου.
Τρομάζω στη σκέψη του μέλλοντος που δε θα σημαίνουν τίποτα όλα αυτά πια.
Πιο πολύ όμως τρομάζω στην ιδέα ότι θα σημαίνουν. και ότι δε θα σε ξεχάσω ποτέ.
Αξίζουμε άραγε τη λήθη από τη συνύπαρξη?

ανακύκλωση..

Παίρνεις πάντα αυτό που θες?

"Παίρνεις πάντα αυτό που θέλεις ή αυτό που χρειάζεσαι?" , ρώτησα στοχαστικά τον μοναχικό κύριο στο μπαρ ενώ τον σέρβιρα την καθιερωμένη μπύρα του.
Βλέμμα, σκέψη δευτερολέπτων:
"Παίρνεις πάντα αυτό που διεκδικείς." είπε.
 Με τη σιγουριά των βιωμάτων.

επαναπροσδιορισμός

Χρόνια χρόνια χρόνια και χρόνια και άλλα..

Αποστροφή και αγανάκτηση

Εσωτερική πάλη

Εξωτερική

Αμφισβητώντας τους ανθρώπους για το τι μπορεί να δώσουν

Τι μπορούν να μου προσφέρουν

Αμφισβήτηση εαυτού

Ξανά και ξανά

Όχι παραίτηση. ποτέ.

Εσείς μου φταίτε γι αυτό που γινόμουν,

Που είμαι

Που μεταμορφωνόμουν μέρα με τη μέρα

Εσωτερίκευση.

Εσωστρέφεια.

Όλα έσο.

Και έξω? Τι έμενε? Τι είχα?

Ποια μάσκα? Ποιο χαμόγελο, ποιο γέλιο, ποιο κλάμα, ποια έκφραση, ποιος ενθουσιασμός ποιος έρωτας ποιος εαυτός.

Αυτοκριτική και ψευτοκριτική, προσπάθεια και δειλία. Να κοιτάξω τον καθρέφτη. Και να δω.

Πως τίποτα και όλα είμαι εγώ. Πως ο εχθρός

Ήταν πάντα ένας.

Επαναπροσδιορισμός.

Πάντα είχα περίπλοκη σχέση με την ίδια μου την ύπαρξη.

Πίστευα πως θα άλλαζα

Κι αλλάζοντας τον εαυτό μου, θα άλλαζα και τον κόσμο.

Η αλλαγή, όμως ,είναι μια ουτοπία.

Αυτός ο κόσμος είναι άσχημος και άξεστος.

Οι άνθρωποι ψεύδονται και φεύγουν,

Και η υπάρχουσα ομορφιά είναι φευγαλέα και επίπλαστη.

Παρόλα αυτά, μια φορά στο τόσο, κάποιος σε κάνει να πιστέψεις στην αγάπη.

Και αν βρεις αυτό το άτομο, μην το αφήσεις

Και ίσως μαζί να καταπολεμήσετε τους δαίμονες.

Την ψυχή σου όμως, μονάχη σου θα τη γεμήσεις.

Και όσο τα καταφέρνεις τόσο λιγότερος χώρος θα μείνει για να γεμίζουν οι άλλοι.

Και τόσο λιγότερο θα ψάχνεις την ολοκλήρωσή σου στους άλλους.

Μην ψάχνεις όμως να βρεις το άλλο σου μισό,

Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος δε θέλει να μοιάσει σε κανέναν.

Νιώσε ολόκληρος, και μόνο τότε,

Μόνο τότε θα μπορείς να μοιραστείς.

feelings()

this face i have of you in mind

remindes me you are one of the kind

these months with you gave me the light

that i was searching that awkward night

i drink a lot and think too much

started at November,and now it's March

i lied telling i didn't know

i wanted what you were giving 

 that's the only truth

But when you came,i was so lost

i tried to give, with heart still frost

I miss your eyes,our walks, your hugs

i screwed it all up, 

tears have now filled up my lungs

my mind conquers me whole,

leaving alone

my coward soul,

tough on the outside 

reckless inside

giving a chance is luck of time

But if you come closer,hearing nothing at all

my eyes will give you what you want

they know exactly how to betray

the feelings i lose on my own way

One last thing,and I am gone

your heart is brave as gold,

your soul strength, sharp as sword

that's what i m thinking as i m alone

don't waste your time in something doesn't worth