Βούρκος

και δε φανταζόμουν τα όρια μου ξεπερνιούνται
δε φανταζόμουν ότι δεν ήταν καν αυτά που νόμιζα.
τελικά όντως η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία

Άρα υπάρχει ελπίδα μέσα σ'όλον αυτόν το βούρκο?

και άρα εγώ τώρα θεωρούμαι αισιόδοξη κι από πάνω?

Μάσκες

Φαντάσου ότι μια μέρα πηγαίνεις σ'ένα πάρτι και βάζεις μια μάσκα. Τη φοράς όλη τη βραδιά, περνάς ωραία, αλλά όταν φτάνεις στο σπίτι σου είσαι τόσο,μα τόσο κουρασμένος, που κοιμάσαι ξεχνώντας να τη βγάλεις. Αποτέλεσμα είναι ότι την επόμενη ημέρα, όταν σηκώνεσαι και κοιτάζεσαι στον καθρέπτη, τρομάζεις γιατί δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Το χειρότερο είναι όταν θέλεις να βγάλεις τη μάσκα, η κόλλα με την οποία τη στερέωσες στο πρόσωπό σου είναι τόσο γερή που δε μπορείς να την αφαιρέσεις. Τότε πηγαίνεις στο γιατρό και αυτός σου λέει: << Κύριε, είστε καταδικασμένος να ζείτε με αυτή τη μάσκα, η κόλλα που χρησιμοποιήσατε είναι τόσο δυνατή που ποτέ πια δε θα μπορέσετε να τη βγάλετε.>>

*να αφιερώνεις χρόνο στο να μάθεις τον εαυτό σου και να εστιάζεις στον σκοπό σου. Από τη στιγμή που θα αποφασίσεις να μη ξαναχρησιμοποιήσεις τη μάσκα σου,όλη η ενέργεια που έχεις αναλώσει φορώντας τη όλα αυτά τα χρόνια μπορεί να διοχετευθεί για την αυτοβελτίωση σου

Είμαστε πραγματικά υπεύθυνοι για τις πράξεις μας?

Οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από τις επιλογές τους. Μάλιστα το γνώρισμα του καλού και του κακού ανθρώπου  αποδίδεται πολλές φορές ύστερα από τη μελέτη των επιλογών που έχει πάρει στη ζωή του.

Κάθε μας επιλογή οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα. Ουσιαστικά  αυτό είναι που μας κρίνει σε τελικό στάδιο. Μπορεί να μην έχεις καμία σχέση με το αποτέλεσμα, αλλά μία επιλογή σου να συνδέεται στην ολοκλήρωση του. Σε αυτό το στάδιο, το ποσοστό ευθύνης σου, έγκειται στο κατά πόσο αντιπροσωπεύει το αποτέλεσμα την αρχική σου σκέψη αλλά και την ηθική σου σαν άτομο. Δεν επηρεάζουν όλα τα άτομα το ίδιο οι καταστάσεις που δημιουργούνται έχοντας και δικό τους μερίδιο ευθύνης.

Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να επιλέξουμε και ίσως να μη μας αρέσει καμία από τις επιλογές που μας δίνονται. Μπερδευόμαστε, αξιολογούμε λάθος τα δεδομένα μας, αγχωνόμαστε , βιαζόμαστε, επιλέγουμε κάτι χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Η συνθήκη επομένως μπορεί να δώσει την ανάλογη βαρύτητα στο τι θα επιλέξουμε.

Τότε, μήπως ελέγχοντας κάποιος τη συνθήκη μπορεί να ελέγξει και τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε? Και αν μπορεί να γίνει αυτό, είμαστε πραγματικά ελεύθεροι όταν διαλέγουμε ή νομίζουμε ότι έχουμε την πρωτοβουλία σε ένα ήδη προμελετημένο αποτέλεσμα?

 Ο καθένας ευθύνεται για τις πράξεις του. Είναι όμως πραγματικά υπεύθυνος για τις επιλογές που τον οδηγούν σε αυτές?

Έχω ένα γυάλινο μονόκερο

Άλλοι καταφεύγουμε σ'έναν γυάλινο κόσμο
Και άλλοι προσπαθούμε να επιβιώσουμε σ'αυτόν που ζούμε
προφυλάσσοντας το σπασμένο γυάλινο μας κέρας

Κόσμοι διαφορετικοί?

Απλά πρέπει να σε βλέπω.
Δίπλα και μακρυά
Μαζί και χώρια
δύο σώματα και τόσες σκέψεις.
Και άλλα τόσα εμπόδια.

Διαδρομές αντίθετες
μα σχεδόν παράλληλες
Σίγουρα διαφορετικοί
μα με κοινά

Υπάρχει άραγε σύνδεση με όλα αυτά?
Ή και κάποιο από αυτά.
Είναι κάτι αληθινό?
Κάτι απ'όλα αυτά αλήθεια.

Κανένα σημάδι
Από μένα ή από σένα?
Δεν γνωρίζω πια..

τι να'μαστε

Είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας?
Ή προσαρμοζόμαστε στους ρόλους που καλούμαστε να παίξουμε?
Και ποιός κάνει τη διανομή?
Εμείς ?
ή κάποιοι άλλοι?

θολό βλέμμα

Κοντά. Σχεδόν δίπλα.
Και ένα χέρι που διαρκώς με χαιρετά
Μακρυά
Ένα φως διαρκώς φέγγει σ'εκείνο το παράθυρο
τόσο αχνό που θαρρεί κανείς πως είναι από σένα.
Κι όμως, κινείται μέσα στο χώρο
Μία σβήνει και μία ανάβει
Σαν και να ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου.
"Μα τι εκφραστικά μάτια"
είπα σαν σε πρωτοείδα
Ύστερα είδα ένα θόλο βλέμμα
όπως το φως εκείνου του παραθύρου
02:39
και χωρίς να ξέρω τι ώρα είναι
κοιτώ ακόμη εκεί, μακρυά
όχι κοντά ούτε δίπλα
μα αυτό το χέρι, που επίμονα συνεχίζει να κινείται
δεξιά αριστερά
Σαν και να με χαιρετά..

Αγκαλιές

Όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν γύρω σου σκέψου. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Είναι μια απόρια πραγμάτων που έχουν συμβεί ήδη στο παρελθόν, σε διαφορετικές, μοναδικές περιόδους. Μια μέρα όμως, βλέπεις πως ένα ένα , μικρά , τόσα δα σκηνικά που είχες επιλέξει να μην πάρεις τόσο  στα σοβαρά θα γίνουν τα θεριά που θα σε σφιχταγκαλιάσουν μια μέρα τόσο , όσο κανένα απ'όλα τα ερωτικά χέρια που το χουν προσπαθήσει ως τώρα.
Και νόμιζες πως δεν υπάρχουν τέτοιες αγκαλιές. Αγκαλιές που κυριολεκτικά μπορούν να σε σκοτώσουν.

Και σιγά τη θεωρία..