blind

and then i looked into your eyes
you stared at me
you blinked them twice

i just can't  find a word to write
i feel so cold
no light..i'm blind

what if i breathe what if you try
don't pray for me
can't stand you cry
cry for my life my immoral mind
the filthy soul i keep inside

i told you once i have no strength
fighting the demons
blaming my self

i hate the fact i tell you lies
i'm tired i'm sick i'm paralyzed
pissed of these shits i have in mind
the tense,this glass filled up with wine 

-"my love",he said, "why do you have this pale-gray face?
 and what's that taste of cold?"
-i'm scared,I think i've lost my grace
-why you re so weak?you'll always be!Admit for once you're just okey!
- i know it's sick and that's not me,it's just that
 
 I'm dying my love..day after day

Επιβίωση μάλλον απο σύπτωση

                   Επιβίωση μάλλον απο σύπτωση

Και έρχεται η στιγμή  που πάλι τους μισείς όλους

και όποιο αίσθημα εμπιστοσύνης  είχες αναπτύξει σκάει στο πάτωμα και σκορπίζεται σα μια σταγόνα νερό.

Τί να κάνω άλλο?Εκεί που καταφέρνω και βγάζω κάτι παραπάνω απο τον εαυτό μου και ανοίγομαι έρχεται ένας Pyramid Head και μου δίνει μια με το γιγαντιαίο μαχαίρι του για να μου θυμίσει οτι δε θα ναι πάντα μερα, και οταν σκοτινιάζει στο silent hill η στάχτη που έχει κάτσει στα ρούχα σου σε κάνει ορεκτικό για τα διεστραμένα τέρατα της πόλης.Το καλό τουλάχιστον εκεί είναι ότι ξεχωρίζεις τον εχθρό σου εξ όψεος και αυτό είναι και ένα ατού για να τον πολεμίσεις.

Είναι εκείνη η στιγμή που χιλιάδες σενάρια και σκέψεις διασχίζουν το μυαλό σου,τόσο γρήγορα,σαν τη μαλακία που κυνηγάει το κογιότ στο κινούμενο σχέδιο.Πόλεις να καίγονται,άνθρωποι να τρέχουν πανικόβλητοι και η μορφή σου σε γιγαντιαία διάσταση να ποδοπατάει οτι βρίσκεται στο διάβα της.Και τη στιγμή που το πόδι σου πάει να κάνει την πιο συντριπτική του κίνηση,ο οδηγός του λεωφορείου πατάει κλασικά απότομα φρένο για να σ'επαναφέρει απ'την virtual reality σου και να σου θυμίσει πόσο χαμηλά βρίσκεται το ηθίκο σου.(και κει είναι που επιβεβαιώνεται μια άποψη μου για τη σαδιστική ψυχή της πλειονότητας των οδηγών λεωφορείων η οποία δε μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή)

Ύστερα κλασικά ακολουθεί η φράση "γιατί σε μένα?",συνοδευόμενη όχι απο φωνή αλλα από μια έκφραση που ακόμα και ο τύπος με τα χαρτομάντηλα όταν τη βλέπει δε μπαίνει καν στη διαδικασία να μου πλασάρει το δελεαστικό,για τα βουρκωμένα εκείνη τη στιγμή μάτια μου,προιόν του.

Και φτάνεις πάλι σπίτι δέκα κιλά πιο βαρύς απο το υποτονικό γεύμα που σου πρόσφερε κι αυτή η μέρα διερωτόμενος για ακόμη μια φόρα αν σου επιστρέφονται παρελθοντικές "αμαρτωλές" πράξεις που έχεις κάνει σκάβοντας κλασικά το κεφάλι σου για να θυμηθείς, ή διαλέγεις τελικά να καθήσεις με χιούμορ στον κανάπε σου και ενώ χονεύεις την ήττα σου να περιμένεις εναγωνίως την επόμενη σου νίκη η οποία και φυσικά θα τελειωσει με καταστρεπτικό fatality.

FINISH HIM !