Μας σκοτώνει η συνήθεια?

Η συνήθεια είναι αυτή που τα κάνει όλα. "ο άνθρωπος είναι ζώον που συνηθίζει" . για να υπάρχει σαν κατάσταση μάλλον την αναζητούμε. Κι όμως κάτι σου φταίει με τον καιρό.Δε σου αρέσει η συνήθεια. Κι άμα είσαι άτυχος και σου αρέσει, δυστυχώς δεν θ αρέσει σε κάποιον άλλον. Η ατυχία έγκειται στο γεγονός ότι σ αυτόν που δε θα του αρέσει λογικά έχει άμεση σχέση με σένα και δε θέλεις να μην του αρέσει. Ξέρεις γιατί δε θες όμως? Γιατί ξεβολεύεσαι. Αχ και ήσουν τόσο ωραία και ήρεμα, γιατί να πρέπει να αλλάξει κάτι? Όταν σταματάει η προσπάθεια και έρχεται η γλυκιά συνήθεια, η στασιμότητα που σου φαίνεται επιτέλους  σαν την αιώρα που θα αναπαυθείς και θ απολαύσεις τους κόπους σου, πρέπει να ξέρεις ότι δε μπορεί να σε κρατήσει για πολύ.Και 'κει που κόβεται το σχοινί προσγειώνεσαι λίγο ανώμαλα στην πραγματικότητα και βλέπεις ότι τώρα η πας πάλι απ την αρχή ή κάνεις διπλή προσπάθεια για να βελτιώσεις την υπάρχουσα κατάσταση.Όλα μπορεί να αποτύχουν. Μπορεί όμως και να βρεις ένα καλύτερο εαυτό. προσπάθεια και αυτοβελτίωση. Αξίζει να χαραμίσεις μια ευκαιρία επενδύοντας για το καλύτερο απ το να βουλιάζεις στην κινούμενη άμμο της συνήθειάς σου?

Δε βλέπω τους κύκλους

πώς γίναμε έτσι..

Η ζωή μας απαρτίζεται από κύκλους. Χορεύουμε μέσα σ αυτούς. Προσπαθούμε να βγούμε από αυτούς,να μπούμε,να βάλουμε κι άλλους και μετά να τους βγάλουμε. Πολλές φορές απλά είμαστε παρατηρητές. Δυστυχώς, εκτός των άλλων , πολλές φορές ( και πιθανόν για μεγάλο χρονικό διάστημα) συνειδητοποιούμε πως είμαστε απλά παρατηρητές και στους δικούς μας κύκλους. Τους βλέπουμε να μεγαλώνουν, να μικραίνουν, να γεμίζουν να αδειάζουν και τούμπαλιν. Όταν σταματάμε να παρατηρούμε αρχίζει η παράνοια. Γιατί υπάρχει αυτός ο κύκλος? Πότε μπήκα? Θέλω να είμαι αυτή τη στιγμή μέσα? Ποίοι τον απαρτίζουν μαζί με μένα?  Και πηγαίνουμε μπρος πίσω σαν υπνωτισμένοι χωρίς να μπορούμε να πέσουμε πάνω σε κάποια γωνία, να μας ταρακουνήσει, να μας ξυπνήσει..

Το ιδανικό θα ήταν, αφού έχει σταματήσει η παρατήρηση και αρχίζει κανείς να ζει ξανά τον κύκλο του, να υπάρχουν μόνο θετικά συναισθήματα ως προς την "ύπαρξή" του. Έλα όμως που συνήθως θες να πάρεις ένα ψαλίδι,να ευθυγραμμίσεις τον κύκλο και να αρχίσεις να τρέχεις πανικόβλητος προς το μοναδικό αδιέξοδο που θα δημιουργήσει η σωτήρια ευθεία σου.

Έλα όμως που δεν υπάρχουν ευθείες..